Camiñar a occidente, ese é o sentido que marca nas noites a Vía Láctea, tal é nos días a ruta do sol: velaí o Camiño até o Fin, até o lugar onde a terra acaba e o mar comeza. Os peregrinos chegan á praia de Langosteira ou á Punta da Barca e a visión do Atlántico failles manifestar o xúbilo. A expresión latina medieval Ultreia! −Imos máis alá!− parece resoar aínda hoxe no Camiño. Desde Corea, Italia, Dinamarca, Cataluña, Brasil... Desde distintos lugares do mundo seguen a camiñar até aquí xentes que procuran nesta ruta paisaxes, xentes, lugares e a ollada cara dentro dun mesmo.
«Emilia é o meu nome ‘cristián’», di esta coreana, veterana xa de varias peregrinacións a Santiago. Desta vez saíu desde Lourdes, en Francia, e até Muxía fixo máis de 900 km. O que máis lle gusta do Camiño son as paisaxes e as pequenas vilas.
Chegou a Fisterra despois de percorrer 200km, desde Vilafranca do Bierzo, e fotografouse co faro, diante do Atlántico. Nina é danesa e gostou de coñecer no Camiño outros peregrinos, establecendo trato e relación con eles.
Roberto veu desde Roma, pero camiñando veu desde Saint-Jean-Pied-de-Port, de onde saíu o 21 de setembro, chegando á Ponte Maceira, onde é a foto, o 4 de novembro de 2022. Gustou especialmente de coñecer os sitios pequenos, que só andando a pé poden descubrisrse.
O brasileiro Sergio Fujihara é de familia xaponesa asentada en São Paulo e chegou a Fisterra despois de percorrer 900 km, desde Saint-Jean-Pied-de- Port, nunha media de 35 km ao día. Do Camiño salienta o coñecemento interno, a paciencia con un mesmo, a ollada cara dentro.
Este nobre maxiar peregrinóu a Compostela en 1355 para penar polas súas accións guerreiras de anos anteriores. Alí preguntóu por algún lugar afastado para retirarse a orar, e recomendáronlle a ermida de San Guillerme, en Fisterra, onde viviu cinco meses, a pan e auga. Publicóu o libro Visiones Gerorgii, o primeiro relato escrito dunha peregrinación até "o fin do mundo".
Este patricio alemán, fillo doutro peregrino, Peter Ritter, viaxóu a Compostela en 1492. Fíxoo á fronte dunha grande comitiva, nunha viaxe que se prolongóu durante 35 semanas e do que deixóu constancia escrita. Despois de botar un tempo en Santiago e ordenar restaurar un cadro que doara o seu pai, proseguíu até Fisterra, onde menciona que "xace o corpo do venerable señor San Guillerme, quen fixo alí moitos milagres".
Este bispo armenio de Arzendajan veu nunha das peregrinacións históricas máis longas das que temos noticia, e dela deixóu constancia escrita. Botóu máis de 80 días en Santiago e proseguíu até "a extremidade do mundo", á igrexa de Santa María das Areas, en Fisterra, sendo atacado no seu camiño polo Vákner, un monstruo que, segundo di, asalta os grupos de peregrinos."
Relixioso italiano que é un dos máis relevantes peregrinos históricos. Veu a Compostela até en cuatro ocasións e publicou, Viaggio in Ponente a San Giacomo di Galitia e Finisterre per Francia e Spagna. Nesta obra di que tivo o "capricho" de visitar Santa María de Fisterra, onde describe a imaxe da virxe e do Santo Cristo, relatando un milagre sucedido en Cee.
Como a ‘Compostela’ é o documento que certifica que os peregrinos fixeron a rota a Santiago, A ‘Fisterrá’ e a ‘Muxiá’ son os certificados de ter peregrinado aos lugares do Fin. Para obter os documentos cómpre acudir ao concello de Muxía e á oficina de turismo de Fisterra, presentando as credenciais do peregrino seladas duante o camiño a estos lugares.